پکستون عبارت است از سنگ آهکی است که دارای دانه و مقداری گل کربناته باشد. تعبیر و تفسیر این سنگها چون حاوی دانه که در محیط آشفته تشکیل میشود و گل که در محیطهای آرام رسوب میکنند کمی پیچیده و مشکل میباشد و به مطالعات و بررسیهای دقیقتری احتیاج دارد. بر طبق گفته دانهام این سنگها ممکن است بر اثر فشردگی سنگهای وکستون حاصل شده و بین دانهها بوسیله رسوبات گلی پر شده باشد. همچنین ممکن است بر اثر رسوبگذاری ذرات دانه درشت در روی رسوبات دانه ریز که قبلا گذاشته شدهاند این ذرات تشکیل گردند یا اینکه ذرات درشت و ریز در اثر تغییرات شرایط محیطی با یکدیگر رسوب کرده باشند. البته احتمال اینکه اختلاط ذرات دانه ریز و درشت موجود در طبقات مختلف توسط موجودات زنده انجام گرفته باشد و این موجودات باعث به هم ریختگی و اختلاط در این طبقات گردند، وجود دارد.
وکستون (wackestone)
این واژه برای سنگهای آهکی گلی که حاوی بیش از 10 درصد دانه هستند بکار میرود. در این سنگها دانهها توسط ماتریکس گلی به یکدیگر متصل شدهاند. وکستونها تا حدودی هم ارز سنگهای آهکی کالک آرنایت و کلسی لوتایت میباشند.
مادستون (mudstone)
سنگهای آهکی را که دارای کمتر از 10 درصد دانه باشد مادستون مینامند. ذرات این سنگها نیز مانند وکستونها توسط ماتریکس گلی به هم متصل شدهاند. مادستونها مترادف سنگهای کلسی لوتایت میباشند. البته باید توجه داشت که مادستونها نشانگر ترکیب کانی شناسی سنگ را که ممکن است کلسی لوتایت دولومیتدار و همچنین منشا گل را که ممکن است آواری باشد را مشخص نمینماید. مادستونها علاوه بر اینکه نشان دهنده رسوبگذاری در محیطهای آرام میباشند بیانگر عدم وجود ارگانیسم های مولد دانه در آب نیز هستند.
کربناتهای بلورین
علاوه بر دو دسته سنگهای بلورین آهکی که بر اساس بافت رسوبی در هنگام رسوبگذاری تقسیمبندی شدهاند. گروه دیگری از سنگهای آهکی وجود دارد که بافت رسوبی در آنها قابل تشخیص نمیباشد. این دسته از سنگها را کربناتهای بلورین نامگذاری کرده اند مانند سنگ آهک کریستالین. اگر چه این سنگها فاقد بافت رسوبی هستند ولی معمولا از روی آثار باقی مانده و شکل دانههای متبلور موجود در سنگ میتوان آنها را بر مبنای منشا تشکیل دانهها نامگذاری کرد
[url]http://geoaria.blogfa.com/post-170.aspx[/url]